Czego dorastające dzieci potrzebują od rodziców? Jak być bliżej dziecka?

Szanowni rodzice!

Dorastające dzieci potrzebują naszej dyskretnej obecności, dostępności i gotowości do udzielenia im pomocy. Wierzą, że w porę zareagujemy, gdy dzieje się coś niedobrego. i znajdziemy sposób, aby rozwiązać problem.  Chcą widzieć w nas swoich sojuszników, na których mogą liczyć w trudnych momentach.

Czego więcej potrzebują nasze dzieci?

  1. Poczucia więzi i przynależności do rodziny. Chcą czuć, że są kochane, rozumiane i mogą liczyć na wsparcie rodziców. Potrzebują naszego szacunku, przyjaznej atmosfery w domu – poczucia bezpieczeństwa.
    2.  Poczucia własnej wartości. Chcą, aby doceniać ich wysiłki w dążeniu do sukcesów oraz mieć pewność, że nie zostaną przez nas skrytykowane i odrzucone, gdy coś się nie uda.
    3.  Wiarygodności. Chcą mieć pewność, że zachowujemy się tak, jak mówimy, oraz że potrafimy przyznać się do własnych słabości, niewiedzy i błędów.
    4.  Sprawiedliwego traktowania. Przekonania, że w niejasnej sytuacji rodzice zareagują w oparciu o wnikliwe rozpatrzenie sprawy.
    5. Stanowczości w ważnych sprawach. Potrzebują jasno określonych reguł i konsekwencji w ich przestrzeganiu.
    6.  Poszanowania intymności i dyskrecji. Chcą mieć pewność, że granice ich prywatności są przez nas respektowane.

Rozmowa jest podstawą dobrych kontaktów z dzieckiem, a podstawą
rozmowy jest uważne słuchanie.

  1. Rozmawiaj ze swoim dzieckiem zawsze, wszędzie i o wszystkim. Im częściej
    z nim rozmawiasz, tym lepiej poznajesz jego świat, jego oczekiwania, marzenia, a także problemy.
    2. Staraj się zawsze znaleźć czas na rozmowę, gdy dziecko ma problem. Rozmowa pomaga pozbyć się przykrych uczuć. Gdy czuje się bezradne i skrzywdzone, pozwól mu się wygadać, wypłakać i wyzłościć. Postaraj się je zrozumieć i mądrze mu doradzić. W żadnym wypadku nie bagatelizuj jego problemów.
    3. Znajdź też czas, gdy chce się podzielić radością, sukcesem. Okaż swoje
    zadowolenie, pochwal, spytaj o szczegóły wydarzenia. Nie umniejszaj wagi
    sukcesu, powiedz, jaki jesteś z niego dumny. To mu dodaje wiary w siebie
    i jest zachętą do osiągania dalszych sukcesów.
  2. Staraj się dostrzegać sygnały, że dziecko cię potrzebuje. Kiedy ma jakiś problem, nie zawsze poprosi cię o rozmowę. Jeżeli będziesz uważnie je ob-
    serwować, to z pewnością dostrzeżesz wszelkie zmiany. Czasem zaczyna
    cię unikać, a czasem stara się być blisko, „kręci się” i czeka. Zainteresuj się
    przyjaźnie, pomóż nawiązać rozmowę.
    5. Stwarzaj warunki do luźnej rozmowy. Wykorzystuj naturalne chwile przy
    wspólnej herbacie, kolacji, na spacerze, stwórz nastrój do wieczornych „pogaduch”, proponuj wspólne spędzanie wolnego czasu atrakcyjne także dla
    niego.
    6. Okazuj zainteresowanie jego sprawami, ale nie wypytuj natarczywie.
    Poczekaj, aż samo zacznie mówić o tym, co się u niego dzieje. To ono decyduje, ile chce nam o sobie powiedzieć. Uszanuj to.
    7. Rozmawiaj też o tym, co się dzieje u ciebie, o swoich kłopotach i planach.
    Pytaj je o zdanie w różnych sprawach i pokazuj, że liczysz się z jego opinią.
    8. Opowiadaj o sobie. Dzieci lubią wspomnienia rodziców z czasów ich młodości. Takie opowiadania zbliżają, bo przypominają dzieciom, że ich rodzice też byli młodzi. Nie przedstawiaj się jednak wyłącznie kryształowo, powiedz, że
    także robiłeś błędy i uczyłeś się podejmować trudne decyzje.
    9. Rozmawiaj na każdy temat, nie unikaj trudnych spraw. Zadbaj o to, żeby
    w waszym domu nie było tematów tabu. Rozmawiaj także o tym, czego się
    obawiasz. Bądź raczej doradcą niż ekspertem.

Warto też pamiętać o kilku ważnych sprawach:

  1. Bądź przykładem. Postępuj tak, by być wiarygodnym. Dzieci są dobrymi obserwatorami i łatwo zauważą, gdy nie postępujesz tak, jak mówisz.
    2. Wymagaj, ale stawiaj dziecku zadania możliwe do spełnienia.
    3. Bądź konsekwentny, aby dziecko liczyło się z tobą i wiedziało, że ustalone
    przez ciebie normy w ważnych sprawach muszą być respektowane.
    4. Poznaj przyjaciół i znajomych dziecka. Pamiętaj, że w tym wieku koledzy odgrywają ważną rolę i często mają duży wpływ na zachowanie dziecka.
    5. Szanuj prawo dziecka do własnych wyborów, opinii, dysponowania wolnym czasem. Doradzaj, ale nie narzucaj swojej woli.
    6. Nie bądź nadmiernie opiekuńczy. Pozwól dziecku zdobywać doświadczenia; ono uczy się życia, przede wszystkim robiąc nowe rzeczy, sprawdzając. Czasem popełnia przy tym błędy, bądź zatem czujny i w porę reaguj.
    7. Określ jasno zasady dotyczące zakazu stosowania środków odurzających i innych używek, ale sam też unikaj nadużywania leków, papierosów i alkoholu.
    8. Ucz, jak przezwyciężać trudności i radzić sobie w trudnych sytuacjach. Dotyczy to także sytuacji, gdy ktoś np. proponuje narkotyki.

 

                                       Pedagog: Ewa Bielawska