Zaproszenie na herbatkę

Ostatnio uczniowie klasy VIII c zmagali się z twórczością Czesława Miłosza i poznali  utwór  „Piosenka o porcelanie”. Tekst nie należy może do najtrudniejszych, ale tak, jak większość utworów poetyckich omawianych w klasach starszych szkoły podstawowej, nie jest łatwy do odbioru dla młodego człowieka. Co zrobić, aby skupić uwagę na słowach, których zrozumienie nie jest proste? Jak poprowadzić lekcję, by zachęcić uczniów do pochylenia się nad słowem?

Ósmoklasiści przed wejściem do klasy zostali poproszeni o zdjęcie plecaków i zajęcie właściwych, bo wyznaczonych w pewien sposób, miejsc. Na każdym stoliku stały filiżanki, jedne były z porcelany, inne z fajansu. Każdy mógł dotknąć, porównać, przyjrzeć się z biska. Uczniowie dowiedzieli się, które państwo jest ojczyzną porcelany, gdzie w Europie produkowano najpiękniejsze naczynia z tej ceramiki. Później filiżanki zostały napełnione gorącym naparem, a uczniowie podawali swoje skojarzenia z zaistniała sytuacją. Odwoływali się do możliwości odbycia wizyty, oczekiwania na gości, przygotowania świątecznego stołu, uroczystości, herbatki u królowej, w arystokratycznych dworach, pobytu restauracji, do odpoczynku w zaciszu domu rodzinnego, ciepła i bezpieczeństwa. Dopiero po takim wstępie poznali wiersz Czesława Miłosza, dokonali jego analizy i interpretacji.

Uczniowie dali się  namówić na rozpamiętywanie sztuki słowa  oraz delektowanie się jego pięknem. Mam więc nadzieję, że po lekcji pozostał nie tylko smak herbaty.